Als casemanager bij Vitalis zorgt Paula Mulder (46) voor de juiste match tussen vrijwilligers en kinderen. ‘Als een koppeling succesvol is, zie ik zowel kind als vrijwilliger opleven.’

‘Eén van de leukste dingen aan mijn werk is dat ik bij allerlei mensen over de vloer kom. Van de multiculturele Schilderswijk tot aan de meest indrukwekkende huizen in het Haagse Statenkwartier. Ik vind het altijd bijzonder dat mensen hun deur voor me openzetten.

Als casemanager zorg ik voor de juiste match tussen vrijwilligers en kinderen. Daarvoor ga ik bij kinderen langs die zijn aangemeld voor een intakegesprek. Ik vraag bijvoorbeeld naar hobby’s en of het kind bang is voor huisdieren; alles om het juiste maatje voor hem of haar te kunnen vinden. Ook bij nieuwe vrijwilligers die zich aanmelden ga ik thuis langs. Het zijn altijd behoorlijk intieme gesprekken. Ik vraag naar de reden dat mensen maatje willen worden en hoe zij zelf zijn opgegroeid. In principe kan iedereen zich bij ons aanmelden als vrijwilliger, dat willen we zelfs heel graag! Het maakt niet uit of je jong of oud bent, zelf een gezin hebt of kinderloos bent. Wel is het belangrijk dat er een bepaalde rust in je leven is, dat er niet te veel emotionele of financiële stress speelt. 

De meeste mensen doen vrijwilligerswerk bij Vitalis vanuit een idee van overvloed: ‘we hebben het zelf zo goed’, hoor ik vaak. Deze mensen willen hun geluk graag delen met kinderen die om wat voor reden dan ook wat extra aandacht kunnen gebruiken.’

Dankbaar werk

‘Ik zie kinderen in korte tijd enorm opbloeien, ongelofelijk wat één leuke middag per week kan doen. Regelmatig kom ik tegen dat een vrijwilliger een kind heeft leren fietsen: heel mooi wat dat doet met het zelfvertrouwen van een kind. Of dat een vrijwilliger een museumjaarkaart aanschaft en zijn of haar maatje meeneemt naar allerlei musea, wat het kind dan heel leuk blijkt te vinden. Dat vind ik te gek. Als een koppeling succesvol is, leeft niet alleen een kind, maar ook de vrijwilliger op. Die kan er veel dankbaarheid van het gezin voor terugkrijgen. Soms is er sprake van een geweldige klik: laatst hoorde ik bijvoorbeeld dat een kind bruidsmeisje was bij het huwelijk van haar begeleider. Het gebeurt vaak dat maatjes contact blijven houden na het traject bij Vitalis. Het is natuurlijk geweldig als dat gebeurt, maar absoluut geen vereiste. We vragen commitment voor een jaar, anderhalf jaar of een andere afgesproken tijd, wat er daarna gebeurt is niet aan ons. Soms komt een kind na het traject bij Vitalis in de puberteit, krijgt interesse in andere dingen en dan eindigt het contact op een heel natuurlijke manier.’

Meedenken

‘Natuurlijk krijg ik af en toe schrijnende verhalen te horen, dat kan pijnlijk zijn. Kinderen van wie een ouder is overleden bijvoorbeeld, of die het thuis niet fijn hebben. Ik kan het gelukkig goed van me afzetten, ook omdat wij bij Vitalis positief bezig zijn: het gaat ons erom een kind een leuke middag te bezorgen.

Na vier afspraken tussen vrijwilliger en maatje is er altijd een evaluatie: dan ga ik opnieuw langs om te kijken of alles goed gaat. Als een match niet lekker loopt, is dat meestal vrij snel duidelijk. Dan is er nog een tussenevaluatie en een eindevaluatie. Tussendoor kunnen vrijwilligers terecht op intervisie-avonden om onderling tips uit te wisselen. Ook mogen ze mij bellen met vragen.

We denken graag mee met mensen die vrijwilliger bij Vitalis willen worden. Wil je graag iets betekenen voor een kind, maar pas je niet in het stramien van één dagdeel per week? Dan kunnen we samen kijken of er een andere oplossing is om toch een koppeling te maken. In de zomer hebben we ‘vakantiemaatjes’: drie weken lang een dagdeel per week met een kind iets leuks doen. Zo kunnen mensen dit vrijwilligerswerk eens uitproberen, is het idee. Wel weten we uit ervaring dat als je echt de tijd en rust neemt om een band op te bouwen met een kind, er iets heel moois kan ontstaan.’

Enthousiast geworden? Lees meer ervaringen of: 

Word maatje!